Eric Clapton ka qenë gjithmonë një artist që ka shprehur ndjenjat e tij më të thella përmes muzikës. Nga themelimi i Derek and the Dominos për të shprehur dashurinë ndaj Pattie Boyd, deri te këngët si Layla dhe Bell Bottom Blues, ai nuk ka ngurruar të shfaqë dhimbjen e tij. Megjithatë, humbja e djalit të tij, Conor, ishte një tronditje e thellë që e çoi në krijimin e albumit Pilgrim, një reflektim i dhimbjes dhe përpjekjes për të gjetur paqe.
Një nga këngët më prekëse të albumit, My Father’s Eyes, eksploron marrëdhënien e tij të munguar me të atin përmes humbjes së të birit. Clapton pranoi se versioni i parë i këngës ishte shumë i ashpër dhe emocionalisht i papërballueshëm, ndaj e transformoi atë në diçka me të cilën publiku mund të identifikohej. Duke dëgjuar këtë këngë, nuk dëgjojmë vetëm Claptonin që lufton me emocionet – dëgjojmë zërin e një fëmije që kërkon figurën atërore dhe paqen e shpirtit.